Aan elk feestje komt een eind.
Blijf op de hoogte en volg Marly
18 September 2013 | Suriname, Paramaribo
Sorry,
Ik was echt van plan om mijn leven te beteren. Maar opnieuw is er een maand voorbij gegaan. Het was zon bewogen maand dat ik niet terug wilde blikken, maar alleen vooruit wilde kijken. Inmiddels is het een dag voor vertrek en zie ik dat het einde in zicht is. Vandaar dat ik me nu krampachtig vasthoud aan de afgelopen weken, en wel terug moet blikken.
De premiere van Ma Seyes Oracle verliep goed. De voorstelling is goed ontvangen door de critici, en de opkomst was hoog. De avond was absoluut een succes.
WEEK 33: Premiere 2
De dag na de premiere speelde mijn eigen toneelstukje. Het was heel leuk om te zien hoe de kinderen hun best deden, ondanks het feit dat de bezetting van kinderen geen EEN van mijn repetities hetzelfde was, en dat er op de generale andere kinderen kwamen opdagen dan op de premieredag, ging het best wel goed. Dit was de afsluiting van hun schooljaar, en tevens afsluiting van mijn projectje. Wat een snoezen van kindjes.
Op vrijdag begon Carifesta. Ook moesten we afscheid nemen van Mandy, die na een jaar in Suriname weer het vliegtuig terug naar Nederland pakte.
WEEK 34: ITS LA FIESTA, ITS CARIFESTA!
Carifesta is geweldig! Iedere dag de hele dag op pad geweest en me omringd door de Caribische cultuur.
Maandag:
Workshop Afrikaans geinspireerde maskers maken.
Workshop over de financiele kant van artiest zijn.
Dansperformances @ Theater Thalia. Indonesisch geinspireerd, hiphop en Jamaicaanse dans.
Voorstelling "Uma Gi Uma Teki", gespeeld door twee vrouwen, met als thema de verschillen en gelijkenissen tussen vrouwen van over de hele wereld.
Dinsdag:
Onze voorstelling: "Ma Seyes Oracle" speelt bij Youth Village
(waar jongeren samenkomen om kunst uit te oefenen)
Woensdag:
Cubaanse dansworkshop
Onderhandelingsgesprek Sky tv & radio. Ik ben gevraagd om een Carifesta journaal te gaan presenteren. Verslagleggen van workshops en voorstellingen. Na veel wikken en wegen besloot ik ZELF te willen participeren in het Carifestafeest, en niet verslag te willen leggen van andermans plezier.
Savonds de voorstelling Manstory bij On Stage gezien.
Donderdag:
Naar TBL Cinemas gegaan, en daar 4 verschillende films gezien van Caribische makelaardij.
Vrijdag:
Theaterworkshop van Trinidad, aansluitend hun voorstelling "Cinderella Syndrome".
Savonds 2x onze voorstelling "Ma Seyes Oracle" gespeeld bij On Stage theater.
Zaterdag:
Wyclef Jean @ Onafhankelijkheidsplein
WEEK 35: Vakantieweekje
Ik bezocht Berg en Dal adventure centre samen met huisgenoot Song. Ik vloog aan een kabelbaan zon 35 meter boven de grond door de lucht, met 60 km per uur. Het was fantastisch.
Verder deed ik het deze week rustig aan.
Mam en pap landde in Suriname, en ik heb ze opgehaald van Zanderij. Zo leuk om ze nu eens rond te kunnen leiden in "mijn stad".
WEEK 36: Mam & Pap week
Gewinkeld, gewinkeld, naar een voorstelling van Untold Amsterdam geweest, naar een voormalige plantage geweest, naar Brownsberg gegaan (echt prachtig daar, het uitzicht op het uitgestrekte stuwmeer (dat net zo groot is als de provincie Utrecht!)), en vooral ook lekker gegeten samen.
WEEK 37: Djoemoe-time
Mam en pap vertrokken weer naar huis, en met pijn in mn hart nam ik afscheid. Maar op dinsdag vertrok ik met de theatergroep FTTM (die jongeren van Tolin die speelden in de voorstelling Ma Seyes Oracle, waarbij ik assisteerde) naar Djoemoe.
Een reis van 7 uren. Eerst ongeveer 3 met de bus, en dan 4 uur met de boot. Maar wat was het mooi daar!
Ik kan met woorden niet beschrijven hoe prachtig de natuur van het ongerepte Amazonegebied daar is. Van alle 6 de dagen dat we daar geweest zijn samen, heb ik van ieder moment genoten. Zoals men op facebook zou zeggen: pure Eyecandy, zo mooi was het daar.
Het leven daar is anders. De mensen leven van de natuur en de rivier. De mannen jagen op wild, de vrouwen zorgen voor de kinderen en het huishouden. Ze hebben kostgrondjes om hun eigen groenten en fruit op te verbouwen. De enige manier om te reizen daar is via de rivier, per korjaal (soort grote, stevige, houten kano). En als je daar vaart is het beeld dat je bij ieder dorp ziet wassende vrouwen, met een pangi (omslagdoeg) om hun middel gebonden, bloot bovenlijf, en spartelende kindjes om ze heen, die heerlijk aan het spelen zijn in het water.
De lucht was schoon, de geluiden van brullende kikkers in de nacht deed me denken aan een sprookje, en het baden in de rivier (3x per dag) bracht me echt tot rust. Even geen stroom, electriciteit, internet of shoppingmalls, maar alleen die knotsgekke jongeren als entertainment. Ik heb gelachen!!!!
Het doel van onze reis naar daar was het onderzoeken van de Marroncultuur (Marrons waren de slaven die van de plantages zijn gevlucht en zich in het binnenland van Suriname vestigden op plekken waar ze voor de blanken onvindbaar waren. Hier zette zij hun oude tradities die ze uit Afrika meebrachten, voort.). We waren specifiek op zoek naar pubers, om ze te kunnen interviewen over hoe het voor hen is om op te groeien aan de rivier. De tradities, rituelen en alles dat daar bij komt kijken.
Ze leerden ons de basisvaardigheden die meisjes moeten kunnen om tot volwaardig en volwassen benoemd te worden; Je moet kunnen koken, de vaat en de was kunnen doen, haren kunnen vlechten, een mand op je hoofd kunnen dragen, zonder deze vast te houden, en zulk soort dingen.
Op zaterdagavond, de avond voordat we weer terug naar Paramaribo zijn vertrokken was er een groot feest, georganiseerd door de Granman (een soort burgemeester van een gebied van allerlei dorpen die aan de rivier liggen). En ik heb heerlijk gedanst daar! Alle mannen uit omliggende dorpen stonden rechts van het podium, alle vrouwen links. Er waren alekebands, en alle jonge meisjes/vrouwen stonden in het midden te dansen. Zelfs de allerkleinsten stonden op de dansvloer. Het was zo fijn daar. Ik voelde me echt thuis.
WEEK 38: Rouw
Ik ben in de rouw. Eenmaal thuis van Djoemoe was ik in de war. Ik had weer een bed om op te slapen. Wifi en whatsapp.
Stromend water waarvoor je niks hoefde te doen.
Nog maar enkele dagen en ik zou weer moeten gaan.
Mijn laatste poging om mijn ticket om te boeken was tevergeefs.
Een nieuw ticket kost me 1300 euro.
Tolin is op basis van het onderzoek in Djoemoe een nieuwe voorstelling aan het maken. En het wordt zo indrukwekkend mooi.
Ik ga deze laatste dagen in Paramaribo toch nog iedere dag de repetities bijwonen, gewoon omdat het stuk me zo intrigeerd.
Dag Suriname,
Dag mooi land.
Ik heb van je genoten.
Ik zal het hier nooit vergeten.
Helaas wordt het nooit meer zoals het nu is.
Maar ik weet dat ik hier terugkom hoor.
Tot ziens!!!!!!!!!!!!!!!!
Ik was echt van plan om mijn leven te beteren. Maar opnieuw is er een maand voorbij gegaan. Het was zon bewogen maand dat ik niet terug wilde blikken, maar alleen vooruit wilde kijken. Inmiddels is het een dag voor vertrek en zie ik dat het einde in zicht is. Vandaar dat ik me nu krampachtig vasthoud aan de afgelopen weken, en wel terug moet blikken.
De premiere van Ma Seyes Oracle verliep goed. De voorstelling is goed ontvangen door de critici, en de opkomst was hoog. De avond was absoluut een succes.
WEEK 33: Premiere 2
De dag na de premiere speelde mijn eigen toneelstukje. Het was heel leuk om te zien hoe de kinderen hun best deden, ondanks het feit dat de bezetting van kinderen geen EEN van mijn repetities hetzelfde was, en dat er op de generale andere kinderen kwamen opdagen dan op de premieredag, ging het best wel goed. Dit was de afsluiting van hun schooljaar, en tevens afsluiting van mijn projectje. Wat een snoezen van kindjes.
Op vrijdag begon Carifesta. Ook moesten we afscheid nemen van Mandy, die na een jaar in Suriname weer het vliegtuig terug naar Nederland pakte.
WEEK 34: ITS LA FIESTA, ITS CARIFESTA!
Carifesta is geweldig! Iedere dag de hele dag op pad geweest en me omringd door de Caribische cultuur.
Maandag:
Workshop Afrikaans geinspireerde maskers maken.
Workshop over de financiele kant van artiest zijn.
Dansperformances @ Theater Thalia. Indonesisch geinspireerd, hiphop en Jamaicaanse dans.
Voorstelling "Uma Gi Uma Teki", gespeeld door twee vrouwen, met als thema de verschillen en gelijkenissen tussen vrouwen van over de hele wereld.
Dinsdag:
Onze voorstelling: "Ma Seyes Oracle" speelt bij Youth Village
(waar jongeren samenkomen om kunst uit te oefenen)
Woensdag:
Cubaanse dansworkshop
Onderhandelingsgesprek Sky tv & radio. Ik ben gevraagd om een Carifesta journaal te gaan presenteren. Verslagleggen van workshops en voorstellingen. Na veel wikken en wegen besloot ik ZELF te willen participeren in het Carifestafeest, en niet verslag te willen leggen van andermans plezier.
Savonds de voorstelling Manstory bij On Stage gezien.
Donderdag:
Naar TBL Cinemas gegaan, en daar 4 verschillende films gezien van Caribische makelaardij.
Vrijdag:
Theaterworkshop van Trinidad, aansluitend hun voorstelling "Cinderella Syndrome".
Savonds 2x onze voorstelling "Ma Seyes Oracle" gespeeld bij On Stage theater.
Zaterdag:
Wyclef Jean @ Onafhankelijkheidsplein
WEEK 35: Vakantieweekje
Ik bezocht Berg en Dal adventure centre samen met huisgenoot Song. Ik vloog aan een kabelbaan zon 35 meter boven de grond door de lucht, met 60 km per uur. Het was fantastisch.
Verder deed ik het deze week rustig aan.
Mam en pap landde in Suriname, en ik heb ze opgehaald van Zanderij. Zo leuk om ze nu eens rond te kunnen leiden in "mijn stad".
WEEK 36: Mam & Pap week
Gewinkeld, gewinkeld, naar een voorstelling van Untold Amsterdam geweest, naar een voormalige plantage geweest, naar Brownsberg gegaan (echt prachtig daar, het uitzicht op het uitgestrekte stuwmeer (dat net zo groot is als de provincie Utrecht!)), en vooral ook lekker gegeten samen.
WEEK 37: Djoemoe-time
Mam en pap vertrokken weer naar huis, en met pijn in mn hart nam ik afscheid. Maar op dinsdag vertrok ik met de theatergroep FTTM (die jongeren van Tolin die speelden in de voorstelling Ma Seyes Oracle, waarbij ik assisteerde) naar Djoemoe.
Een reis van 7 uren. Eerst ongeveer 3 met de bus, en dan 4 uur met de boot. Maar wat was het mooi daar!
Ik kan met woorden niet beschrijven hoe prachtig de natuur van het ongerepte Amazonegebied daar is. Van alle 6 de dagen dat we daar geweest zijn samen, heb ik van ieder moment genoten. Zoals men op facebook zou zeggen: pure Eyecandy, zo mooi was het daar.
Het leven daar is anders. De mensen leven van de natuur en de rivier. De mannen jagen op wild, de vrouwen zorgen voor de kinderen en het huishouden. Ze hebben kostgrondjes om hun eigen groenten en fruit op te verbouwen. De enige manier om te reizen daar is via de rivier, per korjaal (soort grote, stevige, houten kano). En als je daar vaart is het beeld dat je bij ieder dorp ziet wassende vrouwen, met een pangi (omslagdoeg) om hun middel gebonden, bloot bovenlijf, en spartelende kindjes om ze heen, die heerlijk aan het spelen zijn in het water.
De lucht was schoon, de geluiden van brullende kikkers in de nacht deed me denken aan een sprookje, en het baden in de rivier (3x per dag) bracht me echt tot rust. Even geen stroom, electriciteit, internet of shoppingmalls, maar alleen die knotsgekke jongeren als entertainment. Ik heb gelachen!!!!
Het doel van onze reis naar daar was het onderzoeken van de Marroncultuur (Marrons waren de slaven die van de plantages zijn gevlucht en zich in het binnenland van Suriname vestigden op plekken waar ze voor de blanken onvindbaar waren. Hier zette zij hun oude tradities die ze uit Afrika meebrachten, voort.). We waren specifiek op zoek naar pubers, om ze te kunnen interviewen over hoe het voor hen is om op te groeien aan de rivier. De tradities, rituelen en alles dat daar bij komt kijken.
Ze leerden ons de basisvaardigheden die meisjes moeten kunnen om tot volwaardig en volwassen benoemd te worden; Je moet kunnen koken, de vaat en de was kunnen doen, haren kunnen vlechten, een mand op je hoofd kunnen dragen, zonder deze vast te houden, en zulk soort dingen.
Op zaterdagavond, de avond voordat we weer terug naar Paramaribo zijn vertrokken was er een groot feest, georganiseerd door de Granman (een soort burgemeester van een gebied van allerlei dorpen die aan de rivier liggen). En ik heb heerlijk gedanst daar! Alle mannen uit omliggende dorpen stonden rechts van het podium, alle vrouwen links. Er waren alekebands, en alle jonge meisjes/vrouwen stonden in het midden te dansen. Zelfs de allerkleinsten stonden op de dansvloer. Het was zo fijn daar. Ik voelde me echt thuis.
WEEK 38: Rouw
Ik ben in de rouw. Eenmaal thuis van Djoemoe was ik in de war. Ik had weer een bed om op te slapen. Wifi en whatsapp.
Stromend water waarvoor je niks hoefde te doen.
Nog maar enkele dagen en ik zou weer moeten gaan.
Mijn laatste poging om mijn ticket om te boeken was tevergeefs.
Een nieuw ticket kost me 1300 euro.
Tolin is op basis van het onderzoek in Djoemoe een nieuwe voorstelling aan het maken. En het wordt zo indrukwekkend mooi.
Ik ga deze laatste dagen in Paramaribo toch nog iedere dag de repetities bijwonen, gewoon omdat het stuk me zo intrigeerd.
Dag Suriname,
Dag mooi land.
Ik heb van je genoten.
Ik zal het hier nooit vergeten.
Helaas wordt het nooit meer zoals het nu is.
Maar ik weet dat ik hier terugkom hoor.
Tot ziens!!!!!!!!!!!!!!!!
-
18 September 2013 - 16:52
Loes:
Fijn dat je het zo goed hebt gehad, Marly! Klinkt alsof Suriname jou ook gaat missen. Wel fijn voor Nederland ze je dadelijk weer terug heeft. Tot snel. xxx -
18 September 2013 - 16:52
Loes:
* dat ze je dadelijk weer terug heeft -
18 September 2013 - 17:42
Jamie:
Mar, geniet er nog even van tijdens je laatste dagen! Fijn dat je er zo van genoten hebt daar maar dat was te verwachten.. Zin om je weer te zien, tot snel! :) x -
18 September 2013 - 19:37
Anja:
Hallo lief nichtje van me! De blijheid die je als kind vaak zo uitbundig tentoonspreidde is in Suriname weer helemaal tot leven gekomen. Wat mooi dat je daar zo tot je recht gekomen bent. Fijn dat we je snel weer gaan zien. Lieve groet, Anja -
18 September 2013 - 20:25
Anne Schoen:
Marrr, leuk maar ook droevig verhaaltje:( Geniet er nog heel even HEEEEEEEL hard van!
en als je terug bent dan gaan wij jou up cheeren! kusjes -
18 September 2013 - 20:35
Linde:
Mooi Marly, je hebt zoveel gezien! Ik hoop dat ik hier nog meer mag gaan zien dan enkel de stad, die prachtig is, maar ook vermoeiend. En ben benieuwd naar de nieuwe energie, die mag je wel gaan inzetten in een Beyonce act, wat jij! Ben jij onze frontshaker. :) KUS
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
